සෙන්කොට්ටන්

                 

                                               මිනිසුන් තුල වූ අපූර්වත්වය සිතීමේ හැකියාවයි .එය හඳුනාගත් පිරිස ලෝකයටම විශ්මය ගෙනෙයි.ග්‍රන්ථකරණයේදී වන නිර්මාණශීලිත්වය විස්තර කල නොහැක.එය අද්විතිය වේ.කියවන්න තුල ඇතිකරවන සිතුවිලි දාමයේ නියමුවා කතුවරයයි.

ඕනෑම ග්‍රන්ථයක විශිෂ්ටත්වය නිර්මාණය කරගැනීමට හොඳම ක්‍රමය එම ග්‍රන්ථය කියවීමෙන් පසු ඔහු/ඇය තුල ඇතිවන හැගීම්,සිතුවිලි,අදහස් වල ප්‍රමාණයයි.ඒවායේ ගණන අඩුවෙන්නට අඩුවෙන්නට එම ග්‍රන්ථය ශ්‍රේෂ්ඨ නිර්මාණයකි.නමුත් එහි ප්‍රමාණය මෙතෙක් යයි විස්තර කල නොහැක .එම අදහස හෝ සිතුවිල්ල බොහොමයක එකතුවකි.ඔබ මගෙන් ඇසුවොත් එවන් ග්‍රන්ථයක් ගැන මගේ  පිළිතුර "අද්විතීයයි " ඇරෙන්න වෙන වචන මා තුල එම ග්‍රන්ථය විස්තර කරන්නට නැත.එතරම් එම ග්‍රන්ථය සාර්ථක ග්‍රන්ථයක් ලෙස පොහොසත්ය ."සෙන්කොට්ටන්" ද එවන් ග්‍රන්ථයකි.

අපි දන්නා විදියට අපි කැමති දේශපාලනය

                  දේශපාලනය එක්තරා ආයතනයකට සුළු පිරිසකට හෝ එසේත් නැතිනම් පක්ෂයකට අයත් වූ විෂයක් නොවේ.රටක දේශපාලනය එහි පුරවැසියන්ට කැප වුවක් විය යුතුය.පුරවැසියන් එහි ක්‍රියාන්විතයට සපුරා දායක විය යුතුය.
මහජන නියෝජිතයින් පාර්ලිමේන්තුවට යවන්නේ රටක සෑම පුද්ගලයෙකුටම මහජන නියෝජිතයෙක් විය නොහැකි නිසාය.නමුත් මහජන නියෝජිතයින් යනු රටක ජනතාවයි.මහජන නියෝජිතයින් රටක ආණ්ඩුව පන ගන්වයි.ඔවුන් සියලු දෙනාගේම නියෝජිතයා ජනාධිපතිවරයායි .ආණ්ඩුවේ බල මූලය මහජනතාව නමුත් ,දේශපාලකයින්  තේරුම නොගන්නෙත් එයම වීම පුදුමයට කරුණකි.අපේ රටේ සියලුම දේශපාලකයින් මහජනතාවට කිට්ටු වීමට එසේත් නැතිනම් සමීප වීමට අසාමාන්‍ය බියක් දක්වයි.ඔවුන්ගේ ප්‍රධනතම  බිය තම ජීවිතයට සිදුවිය හැකි හානි වන අතර අනෙක් බිය මහජනයාගේ යෝජනා,චෝදනා හා අවශ්‍යතා ඔවුන් ඉදිරියේ ප්‍රදර්ශනය වීමයි.
  එදා දෙතුන් දෙනෙක් සමග ගෙයින් ගෙට චන්ද ඉල්ලු පුද්ගලයා පාර්ලිමේන්තු සාමාජිකයෙකු වූ පසු දකින්නට නැත.සිටියත් ආරක්ෂක වළල්ලකට මුවාවෙලාය.
පාරක ගියත් අනෙක් බොහෝ පිරිසකට කරදර වන ලෙස නද දෙමින් ඔවුන්ගේ සුපිරි වාහන පේලියයි.රෝගියකු ගෙනයන ගිලන් රථයකට අපි ඉඩ දිය යුත්තෙමු.නමුත් අපේ ලොකු මහත්තුරුන් එසේ කඩිමුඩියේ යන්නේ කිසියම් රෝගී තත්වයක් නිසා දැයි සැක සහිතය.
භීෂණය හා රට තුල බොහෝ ආරවුල් පැන නගින්නේ මහජන නියෝජිතයින්ගේ පටු ආත්මාර්ථකාමී ,තම වාසි හෝ පක්ෂයේ වාසි උදෙසා ගන්නා වූ මෝඩ තීරණ හා ක්‍රියාමාර්ග නිසාය.
දේශපාලකයින් මිනිසුන් තුල ජීවත් වේ නම ඔවුනට කිසිදු හානියක් සිදු නොවේ.නිවැරදි දේශපාලකයින් යනු රණවිරුවෝ වැනිය.

රට උදෙසා මහජනයා උදෙසා දිවි පුදන්නෙකු විය යුතුය.එසේ නොමැති නම් මෙම පුද්ගලයින් මහජන චන්දයෙන් පත්වන්නේ ඉතාම ලබා උපදවන හොඳ වැටුපක් හා දීමන සහිත රැකියවකටද?
මොවුන් තව හඳුනා ගත යුත්තකි .එනම් "ජීවත් වීම ?" යනු කුමක්ද ය යන්නයි. හුස්ම ගන්නේ නම ඔහු හෝ ඇය තවමත් ජීවතුන්  අතරය.පොහොසත් මිනිසුන් දගලන්නේ ජීවත් වන්න නොවේ.ඔවුන් ජීවත් වන රටාව රැක ගන්නයි.නමුත් අසරණ දුප්පතුන්  දගලන්නේ "ජීවත් වෙන්නයි."මේ දෙයාකාර ජීවත් වීම අපි සැවොම හදුනා ගත යුතුය.
මම පාර්ලිමේන්තු නියෝජිතයින්ට යෝජනා කරමි.එන්න සාමාන්‍ය මිනිසෙකු ලෙස විත්

• කඩයකට ගිහින් ගෙදරකට අත්‍යවශය බදු ටිකක් ගන්න,කඩේ බඩු හරි ගණන් කියල දැනේවි.
• සෙනග පිරුණු බස් රථයක නැගී දිගු ගමනක් යන්න,කිව නොහැකි අපහසුවක් දැනේවි.

• වාහන තදබදය සහිත අගනුවර මාර්ගයක් ඔස්සේ වාහනයක් පදවන්න.,ඔබේ මුවට ඉතා සංවර වදන් පමණක් පැමිණේ යයි මට නොසිතේ.
• බිමක මිරිස් පැල 10 ක් හෝ බටු පැල 10 ක් වග කර අස්වැන්න ගන්න උත්සහ කරන්න.,..එවිට ගොවියන් කොපමණ උත්සහවන්තද යන්න තේරේවි.
• එක දවසක් නිරාහාරව සිටින්න ..,ඔබේ විශාල උදරය තුල විශාල ගිනිගොඩක් ඇති සේ දැනේවි.මතක තබා ගන්න අපි සැවොටම උදරයක් ඇති බව.
• රාජ්‍ය ආයතනයක් සමග ගනු දෙනු කරන්න...,ආයතන නිලධාරීන්ගේ කැප වීම ගැන ඔබට පුදුම හිතේවි.ඔබ එම ආයතනයට යලි නොයනබව විශ්වාසයි.
• සාමාන්‍ය රෝහල් වාට්ටුවක රෝගියකු වන්න...,ඒ හැඟීම ලබාගන්න වාසනාවන්තයෙකු වන්න.

              නිවැරදි දේශපාලනයේ ප්‍රයෝගික දැක්ම සඳහා මේවා සරල අභ්‍යාස ලෙස බවිත කරන්න.නමුත් ඒ කලත් ඔබ සිතන්නේ  "මං ඉන්න පුටුව රැකගන්නේ කොහොමද?" යන්නයි.ඒ ඔබේ දේශපාලන පටු දැකීමයි.

මහත්මා දේශපාලනයේ නියැලීමට නම් ජන නායකයකු වීමට නම් ලොකු කම් අතහැර අපි අතරට එන්න.අපි ඔබ පිළිගන්නෙමු.

අපිට මේ මොකද වෙන්නේ?

                        

මේ ජීවිතය අරුම පුදුම ජීවිතයක් .වෙලාවකට හිත රිදෙන්න ආදරය දැනෙනවා.තව වෙලාවකට දරා ගන්න බැරි තනි කමක් ඇවිත් මුළු ගතම වෙලාගන්නවා.සිනහව කඳුල සැරෙන් සැරේ ඇවිත් ඇස් මහන්සි ගන්වල යනවා.කාලය ගෙවිල යනවා.දැනෙන්නේ නැ.

ඉගෙන ගන්නවා.රස්සාවල් කරනවා.සල්ලි හොයනවා.ඇවිදිනවා රස්සාවල් කරන්න.ඔලුව නරක් කරගෙන ගෙදර ඇවිත් තියෙන දෙයක් කාලා ඇඳට වැටිලා නිදියනවා.නින්දේදී පෙනෙන හීනයේත් එකම පාටක් විතරයි.උදේ නැගිටලා වන්නම් ඔක්කොම නටල ආයි යනවා .

     කොයි වෙලාවක හරි කෑම ගන්නවා.බඩගින්නටත් කනවා.බඩගින්නක් නැතත් හිතුනොත් ඒත් කනවා.දිවේ රස අංකුර නලියවන්න හොඳම කෑමක් හොයන වෙලාවල් අනන්තයි.සයිවර් කන්නේ ප්‍රතිපල බලාගෙනයි.

සංගීතය පොඩ්ඩක් අහල නාට්‍යක් බලලා අපි අපි ගැනම හිතනවා.අම්මල තාත්තල විදින දුක දැකල දුක හිතෙනවා.වයසට යාම දැකල සත්‍ය තේරුම යනවා.එතකොට අපි මේ ජීවත් වෙලා මොකද කරන්නේ?කොහෙද මේ අපි?

මොලේ පිරෙන්න තරම් පොත් පත් තියාගෙන අධ්‍යාපන රැල්ලේ හැමෝම ගසාගෙන යනකොට අපිත් ගහගෙන යනවා.පරිඝනකය දවසට එක සැරයක් හෝ අනිවාර්යයෙන් එනවා.දකුණු අත පැය කීපයකට කාර්යය බහුල වෙනවා වගේම වමතේ ඇගිලි තුඩු නොපෙනෙන්න තැලෙනවා.

එක එක රෙදි අදිනවා විලි වහගන්න.නැ..විලාසිතාවට.කැපී පෙනෙන්න .අඳිනවා ..හෝදනවා.

ඉරුනම මහනවා .කණ්ණාඩිය කරන සේවය අමිලයි අපිට නොතේරුනාට.

අපි මේ  මොකද කරන්නේ?මේවයේ තේරුමක් තියෙනවද කියල හිතෙනවා දැන්.

මේ අස්ථිර ලෝකේ අස්ථිර වූ සිතුවිල්ලක් දැන් මගේ හිතේ තියෙනවා.

හිරුට ලන්වෙන්ට

මට මෙන්ම ඔවුන්ටත් එලිය එකම  හිරුමයි.ඒ හිරුවන් දිදුලන වර්ණවත් ආශා සිතෙන තව එකදු වස්තුවක් නැති තරම්ය.සත්‍ය වශයෙන්ම නැත.හිරුගේ සෙවනැල්ලක් නැත.ඇත්තේ අපට පෙනෙන දීප්තිය හා දැනෙන පහස පමණි.එතනින් එහාට කිසිත් නොදනිමු.එම දීප්තිය අප වල්මත් කරන්නා සේම පහස පිපාසය ඇතිකරයි.එතනින් එහාට විග්‍රහය නිෂ්පලයි .
උදේ පායන විටත් සවසට බැසයන විටත් බලාපොරොත්තු පොදී බැඳගත් දෙනෙත් අයාගෙන මම ඔබ දෙස බලා සිටින්නෙමි.ඔබයි හිරු.

සඳු,ඔබ සමග යෙදෙන හැගුම්බර ප්‍රේමාන්විත රංගනය මා තුල ඇතිකරන්නේ හිත රිදෙන සියුම් ඉර්ෂියාවකි.

ඔබේ එළියෙන් සඳු බැබලෙන්න සඳු කෙතරම් වාසනාවන්තද?

එවිට සදේ ලප පෙනුනත් සඳු තාමත් සෞම්‍ය කාන්තිය විහිදුවනවනේ...
හිරුට එය ගණනක් නැත.හිත හිරු සමීපයේ  උවත්  සැබවින්ම අප අතර පරතරය ගවු ගණනකි.එහෙත් මට ඔබ වෙත ලංවිය නොහැක .
ඔබේ රශ්මිය මා දෙනෙත් අන්ධ  කරාවී.වෙහෙසාවී.
ඔබේ තරංග මා ගත පුළුස්සාවී.
එය එසේ වේදෝ කවුරු දනිත්ද ?

ඇය හිරුය.

Lean Time

                               

Looking at the air is the most hate thing that i learn and feel.

Looking at the sun go dawn and moon rise are better meaningful.

The air is empty to our real eyes.But if there is direct intention for the empty air shows the thoughts as same as we look at the environment.

This is my first day of the job.The exact time to start the job is now too late,which already gone.I'm still on the seat.They are going to give me a unexpected but advisable induction,hopefully which is funny and time wasting of the company.If anyone has any idea of the basic behavior of the time which is reducing and never come back ,then they know how to use it effectively and doing more with less time.

Creativity

                                 

Creativity isn't normal thing.We need to find it.Everyone has their own hidden creativity inside their mind.But it's hard to find it.How much we think ,sometimes it will not enough.
Simply to build up our own creativity,i believe what all should have.

The focus and the view.

The focus help to keep us on the right track where the creativity will implement.Most of the time this focus takes what you like to do or feel.It essential does to have better ideas.The view explains how we see something .This is like that you are going crazy.But it's true.If you want to do something new,first you have to have that madness in your mind to see what you see in different view.Sometimes you feel it's impossible that time.

If you are a creator,your job is change impossible to possible.Then you'll see your creativity.

නොපෙනෙන සිත

ඇඟ පුරා දිවෙන නිතර නොදිවෙන 

සීත හිරිගඩු  කියන දේ මට නොතේරේ 

නමුත් ඒ ඔබ ගැනයි 

ඔබේ අසරනකමයි .ඔබේ නොහැකියාවයි......

ඊළඟට හදවත බරවීමක් 

රතු ලේ ඉක්මනින් දුවන වෙලාවක් 

පැවසුයේ ඔබේ ශක්තියයි ........

තෙත් වුනු දෙඇස් එක දිගට බලා ඉඳීවි 

කොහේ හරි අපහැදිලි තෙරක් නොපෙනෙන ඉමක්‌ කරා

අසීමිත සෙනෙහසකින් දිරියෙන් තල්ලු කරවී ඉදිරියටම......

ජීවිතේ දවසක

කොහොමද මිනිස්සු මෙහෙම සැහැල්ලුවෙන් ඉන්නේ ??
හිනාවෙලා ඉන්නේ?
හැමෝම බැලුවොත් හිනාවෙලා ඉන්නේ .මේ විනාසයක් පෙනිපෙනිත් සමහරු හිනා වෙනවා.එත් මං ගොඩක් කලකිරීමෙන් බලා ඉන්නවා.මට හිනාවෙන්න බැ මං හිතන්නේ.හිනාවෙන්න බැරි තරමට මගේ ජීවිතය අපායක් ...සැහැල්ලුවෙන් ඉන්න බැරි තරමට බැඳීම් ..වගකීම්
මිනිස්සු කාල බීල ලස්සනට ඉන්නකොට මට ජීවිතේ වෙනමම පැත්තක් පේනවා.මට මේ හැමදෙයක්ම බොරු පුහු දේවල් කියල දැනෙන්නේ ඇයි?
හැමදේම ගොඩක් හිතන්නේ ඇයි මං?
කෙළවරකට යනකම්ම හිතල හැමදාම ලැබෙන්නේ දුකක් කියල හිතෙනවා.මේක මහා පුදුමාකාර ජීවිතයක් .හැමෝම සන්තෝෂ වෙන්න උත්සහ කරන කොට මට එයාල එක්ක ඉන්න බැ .ඇත්තටම සතුටු වීමයි බොරුවට සතුටුවීමයි මං හොඳට දන්නවා.
ජීවිතේ දවසක මටත් හිනාවෙන්න ලැබේවි.අනික් අය කරනවා වගේ සියදහස් ගුණයකින් හැමදාමත් මං හිනාවෙන්න ආසයි.

වාට්ටුවක ජීවිතය

                                රෝහලක වාට්ටුවක දවසක් හෝ දෙකක් ගෙවීම අත්දැකීම් රැසකට මඟ පාදයි.ව්ශේෂයෙන් රජයේ රෝහලක.රැය පහන් වන තුරා රෝගියෙකු ළඟ ගෙවන කාලය ලෙහෙසි පහසු නොවේ.බොහෝ රෝගීන් රැය පහන් වන තුරා අවදියෙන් සිටින්නේ ඔවුන්ගේ ශාරීරික දුබලතා නිසාය.තවත් සමහරු නිදා සිටියද සිහිනෙන් කතා කරති .දඟලති.එවිට රෝගියා ළඟ සිටින්නට යන්තම් හෝ නින්දක් ඇත්තෙම නැත.රැය පුරාවටත් ගිනි පාන්දරත් ලෙඩ්ඩු ඇවිදිති.වැසිකිලිවලට යාමටත් ක්ෂණික මිතුරු හමුවලටත් එම වෙලාව ඉතා යෝග්‍ය බැවිනි.

මම තාත්ත සමග සිටින රජයේ රෝහලේ වාට්ටුව කොළඹ කුලියට දෙන නිවාස සංකීර්ණයක් වැනිය.වාට්ටු ගොඩනැගිල්ල ,ඇඳ හා ඇඳට අයිති අල්මාරිය සමග කුඩා ප්‍රමාණයන්ට හැකි තරම් දැමිය හැකි ලෙස අහුරා ඇත.තවත් වෙලාවක මට මෙසේද සිතේ.ලෙඩක් සනීප කරගන්නට මෙහි ආවට යන්නේ තව ලෙඩක් බෝ කරගැනීමෙන් අනතුරුව ලෙසය.
මක්නිසාද යත් බෝවන රෝග සහිත රෝගීන් බොහෝ ප්‍රමාණයක් රෝහල තුල නිදැල්ලේ හැසිරෙන බැවිනි.මෙම තත්වය  පුද්ගලිකරෝහල් වලට කෙසේ වෙතත් රජයේ රෝහල්වලට උචිත වේ.පැය 24 පුරාවටම රෝහල කාර්යමණ්ඩලය පොත් ලියන්නන් බඳුය .ඔවුන්ගේ ප්‍රධාන  කාර්යය  රෝගීන්ගේ පහසුව කෙසේ උවද ලේඛන කටයුතුය .බොහෝ කාර්ය බහුලය .ලෙඩාට බෙහෙත් වර්ග ලැබෙන්නේ ඉතා ස්වල්පයකි .ඉතාම දරුණු ලෙඩකට උවත් කෝකටත් තෙල බඳු පැනඩෝල් හා තවත් පෙත්තකි.නමුත් රෝගියාගේ ඇඳ ඉහත්තාවේ ඇති කොළ ගොනුව නිතරම පිරික්සති.තව කොළ හා අකුරු පාට පෑන් කීපයකින්ම එකතු කරති.අත්සන් කරති.නමුත් අපි ඔවුන්ගේ සේවයට ස්තුති කලයුත්තෙමු.

රෝහලක් ඕනෑම පුද්ගලයකුගේ ජීවිතයට සමාන වටිනා කමක් දෙනු ලබයි .අප දන්නේ එසේය.බලා,තරුණ,මහලු මේ සියලු දෙනාගේම හුස්ම වැටේ.අප හැමටම පොදු ඒ හුස්මට තර්ජනයක් වන දෙයක් වේ නම් එය අප හැමෝටම පොදු තර්ජනයක් වන නිසාවෙනි.
නමුත් දොස්තර වරුන් කෙසේ නමුත් රාත්‍රියට සිටින හෙද සාමාජිකයින් හට නම් එම ජීවිතවලට අගයන් නියම කරගෙන සිටි.ඉතාමත් වයස්ගත පුද්ගලයන් ඔවුන් බොහෝ විට නොසලකා හරි.බොහෝ විට වැඩිපුර පරීක්ෂණ සඳහා භාජනය නොවේ.මෙනිසා රෝගියාගේ නෑදෑයන් හිතවතුන් විශේෂයෙන් පවුලේ සාමාජිකයින් අපහසුතාවයට පත්වේ.
මෙම සටහන රෝහලේ හුදෙක් අඩුපාඩු හුව දැක්වීමට නොවේ.බලාපොරොත්තුව සියලුදෙනාම තම තමන්ගේ වගකීම් නිසි පරිදි ඉටු කිරීමයි.
රෝහලේ හෙද හෙදියන් එක්තර ආකාරයකට තවත් දොස්තරවරු පිරිසකි.රෝගීන් හට ශාරීරික වශයෙන් බේත් හේත් ලැබුනද මානසිකව කිසියම් ප්‍රතිකාරයක් නොලැබුණහොත් ඔවුන්ව නිට්ටාවට සුව කල නොහැක .හෙද හෙදියන් මෙම කාර්යයේදී මුල් තැන ගත යුතුය.බොහෝ වි‍ට තරුණ හෙද හෙදියන් රෝගීන් හට දයාබරය.ඔවුන් රෝගීන්ගේ හදවතට ඉතා ලඟින් කතා කරයි.ඔවුන් ප්‍රසන්නය .කරුණාබරය.තෙත් ගතියෙන් යුක්තය .අත්දැකීම් වලින් පරිනත හෙද හෙදියන් ගින්නට දමන වෙළුන දර කැබලි වැනිය .තෙතමනයක් ඇත්තෙම නැත.ලෙඩුන්ට ඔවුන් කතාකළ විට රෝගය තවත් උත්සන්න වේ.රෝගින්නට හෝ  රෝගියාගේ නෑදෑයන් හිතවතුන්හට ඔවුන්ගෙන් ප්‍රශ්න ඇසිය නොහැක.ඇසුවොත් ඔවුන් කෝප වේ.එසේත් නැතිනම් රෝගිය මත වරද පටවයි.මෙම තත්වය රජයේ රෝහල්වල ඉතාමත් සුලබ ,ස්වභාවික  නමුත් මෙරටට පමණක් අවේනික තත්වයකි.
වාට්ටුවේ සිටින්නට සිටින්නට රෝගිය අතර ගොඩ නැගෙන්නේ ඉතා ඉක්මන් නමුත් ශක්තිමත් මිතුරු සම්බන්දතාවයකි .බොහෝ වි‍ට රෝගය සුව වූ පසුවත් එය පවතී.වාට්ටුව නින්දට ගිය පසු නැවත ඇහැරෙන්නේ උදැසන 5.30 ට පමණය.ටිකක් දවල් වනවිට ජංගම භෝජනාගාරය හෙවත් සත්තු සේවිකාවක විසින් තල්ලු කරගෙන එනු ලබන අහර වර්ග දෙකක් හෝ තුනක් පිරි කරත්තය පැමිණේ.
ඉන්පසු රෝගීන් පරික්ෂ කරන වෙලාවයි.

අම්මගේ ශක්තිය

                   

         
                                 අද ලියන්නේ පොඩිහිටියන්ට නොවෙයි.වැඩිහිටියන්ටයි.ඒත් හැමෝටම සිතල බලන්න පුළුවන් දෙයක් .අම්ම කියන්නේ අපේ ජීවයේ ආරම්භය වගේම එක් කොටස්කාරියක් .පුංචි කාලේදී නම් අම්ම තරම් වටිනා කෙනෙක් මේ මිහිපිට හිටියේ නැ .ලොකු අයටත් එහෙමමයි.අද අපි ජීවත් වෙන්නේ හුස්ම ගන්නේ ඇයගේ ශක්තියෙන් ,ඇගේ අප්‍රතිහත  දහිරියේ  ප්‍රතිපලයක් හින්දයි.තාමත් එහෙමමයි.

අම්ම ඇගේ හුස්මට වඩා අපේ හුස්මට වටිනා කමක් දී රැකගන්න උත්සාහ කරන්නේ ඇයි ?අපි ඇගේ දරුවෝ හින්දද ?

මවකගේ කුසට දරුවකු පැමිණ ,එනම් කළලය සම්පූර්ණ වී කුඩා බිලින්දකුගේ උප්පත්තිය දක්වා සපිරෙන කාලය දරුවාගේ හා මවගේ ඇති බැඳීම ගැන සියයට සියයක් විස්තර කරන්න අද තාක්ෂණයත් දියුණු මදි.එය එතරම් සංකීර්ණ ශක්තිමත් ආදරය ඉතිරුණු බැඳීමක්.
ලොකු වෙනකොට ඒ බැඳීම අඩුවෙනවා.මේක සත්‍ය කතාවක් .ඒත් ඒ අම්මගේ පැත්තෙන් නොවෙයි.අපේ පැත්තෙනුයි.අම්ම හැමදාමත් නොවෙනස්වන මගේම අම්ම.
අපියි වෙනස් වෙන්නේ.

අම්ම කියන්නේ ශක්ති උල්පතක් .ආදරය,කරුණාව,කැපවීම,වෙහෙසීම,පරිත්‍යාගයේ නොසිදෙන උල්පතක්.ඒක වචනයකින් දෙකකින් විස්තර කරන්න බැහැ.
ඕනෙම මවක් ළඟ තවත් ශක්තියක් තියෙනවා.ඒ ශක්තිය ඇයටම පමණයි.උදාහරණයකට මෙහෙම හිතල බලන්න.ඔබේ අත කැපිල තුවාලවෙලා ලේ ගලනවා.ඔබ වේදනාවෙන් දඟලනවා.අම්ම ඉක්මනට ඇවිත් බලනවා.ගොඩක් වෙලාවට කැපුණු තැනට පිබිනවා.එහෙම නැත්නම් ඔලුව අතගගා සනසනවා රෝහලකට යනකම්.
ඔය වැඩේ අම්ම නැතත් වෙන කෙනෙකුට උනත් කරන්න පුළුවන්.එත්  පුදුම වැඩේ නම් අම්මගේ ස්පර්ශයෙන් සැනසීමෙන් තරම් පහසුවක් අපට ඒ වෙලාවට අනික් අය කරන  කටයුතු වලින් නොලැබීමයි.
මවකගේ දරුවට ලැබෙන ස්පර්ශය ,වචන ,අස්වැසිල්ල තුල අපට නොපෙනෙන ශක්තියක් සංසරණය වෙනවා.ඒ ශක්තිය අපිව සුවපත් කරනවා.

අපි දුන්නත් අපිට නොදෙන විශ්වාසය

                           විශ්වාසය ගොඩනගාගන්නේ අමාරුවෙන්.කල් යනවා .එකිනෙක අතර ඇතිවන අනොන්‍ය අවබෝධය තුලින් අපි විශ්වාසය ගොඩනගාගන්නවා .නමුත් මෙය ඇතිවෙන්නත් ,තමන් තුල තමන් ගැන විශ්වාසයක් ඇති පුද්ගලයෙක් වෙන්නත් ඕනේ .
සමාජයේ බොහෝ පිරිස් මේ කාරණය නිසා දුක් කරදර රැසකට මුහුණ දෙනවා .සමාජය දෙස විශ්වාසයෙන් බලන මිනිහට හැමදාම වගේ සමාජය ගරහනවා.පන්න පන්න පහර දෙනවා.ඒ මනුස්සය කරදර ගොඩකට මුහුණ පාන්නේ කලකිරීම් රැසකට හිතේ ඉඩ තියාගෙන .
මිනිහෙක් තව කෙනෙක්ව ඉතා විශ්වාස කරනවා කරනවා කියන්නේ එම පුද්ගලයා අනික් පුද්ගලයට බොහෝ විවෘත වෙනවා.එම  විවෘත වීම තුලින් බොහෝ විට ආශ්වාදයක්  ලබනවා.ගැටලුව පැන නගින්නේ අනිකාගේ විශ්වාසයට වටිනා කමක් නොතිබීමයි.ඔහු අනෙකාගේ විශ්වාසය ආයුධයක්‌ කොට ගෙන තම වාසි සඳහා පමණක් යොදා ගෙන තමන් ඉතා යහපත් කෙනෙක් බව නමින් පෙන්වනවා.
මෙහිදී මොහු කිසිවිටෙක දුකකට හෝ කරදරයකට පත්  නොවන්නේ ඇත්ත වශයෙන්ම අනෙකව විශ්වාස නොකරන බැවිනි.නමුත් සැලකිය යුතු කාරණය නම් සත්‍ය විශ්වාසය සතු පුද්ගලයා බොහෝ විට කපටි තම අනික සගය නිසා පිඩාවට පත්වේ.ඔහු අසන්නේ ඒක ප්‍රශ්නයයි .එයත් බොහෝ විට තමන්ගෙන්මයි.
""මම එයාව එච්චර විශ්වාස කරලත් එයා මාව විශ්වාස කරන්නේ නැත්තේ ඇයි ?"

උඩුගං බලා යමි

                     ජීවිතය ගලන ගඟක් බඳුවූ දුක්කරදර ගොඩක ගසාගෙන යන කුඩා බෝට්ටුවක් වැනිය.පාලනය අපහසුය.දුක්කරදර නිතරම පැමිණේ.පැමිණෙන්නේ  බෝට්ටුව එකම දිශාවකට ගසා ගෙන යාමටය.ජීවිතය වේදනා පීඩා  හමුවේ දුර්වලව වෙනස් වේ.වේදනාවෙන් පසුව ඇතිවන කලකිරීම් නිසා ගන්න ඉක්මන්  තීරණ ජීවිතය වෙනමම දුෂ්කර මාර්ගයකට යොමු කරයි.ඒ කබලෙන් ලිපට වැටීමයි.

අපි උඩුගං බලා යායුතුය .නැතහොත් අනෙකුත් බෝට්ටු මෙන් ගසා ගෙන යයි.උඩුගං බලා යාමට ගඟ පහලට ගලන වේගයට වඩා වේගයක් අවශ්‍යවේ .වඩාත් මහන්සි විය යුතුය.බොහෝ කරදර උපේක්ෂාවෙන් අපේක්ෂා කල යුතුය.ඒවාට මුහුණ දෙන්නට දෙන්නට අපට ඊට ඔරොත්තු දීමේ ශක්තිය හීන වෙන බව සැමටම පොදු වන අත්දැකීමක් වන නමුදු එසේ අල්ලාගෙන සිටීමේ හෝ ඔරොත්තු දීමේ හැකියාව මෙහි ඇති වැදගත්ම සාධකයයි .
අපි උඩුගං බලා යාමේ බලාපොරොත්තුව ගඟේ ආරම්භය සොයා ගැනීමයි .එනම් මේ දුක්පීඩා වල උල්පත සොයා ගැනීමයි .එවිට ඒසඳහා විසදුමක්  සොයා ගත හැකිය .ඔබත් උඩුගං බලා යාමට සූදානම්ද ?

ලොකු කොම්පැණි කරන නරකම දෙය

                                  ඕනෙම කෙනෙක් ලොකු තැනක වැඩ කරන්න කැමතියි .ඒ මොකද ලොකු පඩියක්,ඇතිතරම් දීමනා සහ තත්වය හින්ද .ඉතින් ඉතාමත් කැපවීමෙන් රැයක් දවාලක් නොලබා සේවය කරනවා .

හැබැයි වෙනස මේකයි.මේක කෙරෙන්නේත් සමහර ආයතන වල විතරයි .උදාහරණයකට වගේ බැංකු .බැංකු වල සේවකයන් අවුරුදු 2 ක් ,3 ක් සේවය කරනකොට එයාලව මානසිකව අබ්බගාත තත්වයකට ඉබේම පත් වෙනවා.ශාරීරිකව නොවුනත් මානසිකව සිදුවන මේ සිදුවීම බොහෝ පුද්ගලයන්ට අඳුරගන්න බැහැ .මානසිකව අබ්බගාත කරනවා කියන්නේ සිතීමේ ශක්තිය හීන කිරීමයි .සමහරක් ආයතන සේවකයන්ගේ එම ශක්තිය වැඩි දියුණු කරන්න කටයුතු කලත් ඒ එයාලගේ ඉලක්ක සපුරා ගන්නයි.මිනිස්සුන්ව මානසික අබ්බගාතයින් කරන්නෙත් මනස ඉලක්ක කර යොමු කරන්නෙත් ආයතනවල උපායමාර්ගික ක්‍රම වලින්.

මනසින් ලෙඩ්ඩු වීම ඉතාම අයහපත් දෙයක්.මොකද එය ශාරීරිකව බලපවත්වන නිසා .සමහර සේවකයන්ට ඉඳල හිටලා කල්පනවෙනවා "තමන්ට මොකද වෙලා තියෙන්නේ කියල "තමන් ඉස්සර හිතන පතන විදිය සම්පූර්ණ වෙනස් උනේ කොහොමද කියන ඒක ප්‍රශ්නයක්.නමුත් එදා සිහිනය අද ඔතන ඉන්න නෙවෙයි  බොහෝවිට.ඒ හිතන පතන දෙය ලන්කරගන්න තම වෙහෙසේනවානම් හොඳයි.ඒත් ප්‍රශ්නේ ඒ වෙනකොට එහෙම හිතන්න බැහැ .කරන්න බැහැ.මානසික අබ්බගාතයෝ වෙලා ඉවරයි .

ආයතනයේ පරිසරයෙන් ලොකු බලපෑමක් මේ සිද්දියට තියෙනවා.කොහොම උනත් මානසික අබ්බගාත තත්වය සැම කෙනෙකුගේම එකම හැකියාව වන සිතීමේ ශක්තිය දුර්වල කරනවා.

මේ 2013 යි

                     

මේ 2013  අවුරුද්දයි .කාලයාගේ ඇවෑමත් සමග මිනිසාගේ ළමාවිය ,තරුණ විය එසේම මහලු විය ,මේ අවධි තුනෙහිම රසවත් බව අඩුවී ඇති සේය.නමුත් එය සැබෑවකි .අපගේ දෙමාපියන්ට අපේ වයසේදී අපට වඩා රසවත් ජීවිතයක් ඔවුන් විඳ ඇත යන්න ඔවුන්ගේ අතීතය පිලිබඳ සොයබලද්දී තේරුම් යයි .
අපේ ජීවිත සම්පූර්ණ නැත.ගහක කොලක් අහලකවත් නැත.කොලපාටක් දකින්නට නැත.ගසකින් ගෙඩියක් කඩාගෙන කාපු කාලයක් මට තබා ඔබටවත් මතක ඇති යයි මම නොසිතමි .අපේ දෙමාපියන් වැඩිහිටියන් සතුව අප්‍රමාණ වූ රසවත් වටිනා කුඩා කතා රාශියක් වේ.ඒවා ඉතාමත් ප්‍රීතිය දනවන කුතුහලයදනවන ඒවාය.ඔවුන්ගේ ජීවිතයේ සෑම මොහොතකටම අවස්ථාවකටම රසවත් කතාවක් වේ.
අපගේ ජීවිත ඉතාමත් නීරස අටුවාවකි.ඒවා  කෘතිමව ගෙවී යයි. හරයක් ඇත.නමුත් ජීවත් වීම එය නොවේ.

අනිත් අයට පුලුවන්නම් ඔයාට විතරක් මොකද ?

                                 

අනිත් අයට පුලුවන්නම් ඔයාට විතරක් මොකද ?

                                       ඔන්න ඔය කතාවේ දෙපැත්තක් තියෙනවා.මේක නිතරම අපේ සමාජයේ තියන අහන ප්‍රශ්නයක් ..
ගොඩක් වෙලාවට අහන්නේ කෙනෙක් යම් දෙයක් කරන්න පසුගාමී තත්වයක ඉන්නකොට .කතාවේ දෙපැත්තක් කිව්වේ ඒක විදියකින් මේ වචන ටික පුද්ගලයෙක්ව දිරි ගන්වන්න කරන්න පුළුවන් .
යම්කිසි කෙනෙක් සෘණාත්මකව හිතනවා නම් මේක අහපු ගමන හිතන්නේ "ඇත්ත නේන්නම් ..,අනිත් එවුනුත් ඔය කරන්නේ ..ඇයි මම විතරක් නොකර ඉන්නේ??? ඇයි මට විතරක් බැරි???!!!"
ඔය වගේ .ඒකෙන් ලොකු පෙළඹ වීමක් ලැබෙනවා. හොඳ විදියට අපෙන් ඔය ප්‍රශ්නේ අහන්නේ ගොඩක් වෙලාවට අපේ කිට්ටුම අපිට ආදරය කරන අය.
                       නරක පැත්ත තමයි ඔය දේ කොපමණ කියුවත් කරන්න බැරි නම්.ඕනෙම දෙයක් කරන්න පුළුවන් කියන ඒක තමයි හිතේ තියෙන ලොකුම ශක්තිය .නමුත් ඇත්තටම සමහර දේවල් අපිට කරන්න බැහැ .මිල මුදල්,හැකියාවන්,රසවත්කම්,මේ ආදී දේවල් ගත්තම ඔය ප්‍රශ්නේ අහනකොට නිකම්ම ලේ රථ වෙනවා.එක්කෝ ප්‍රතිරෝදයක් එනවා.
මෙහෙමම කෙනෙක්ව නරකට පොළඹ වන්නත් පුළුවන්.එතකොට තමන්ගේ ප්‍රතිපත්ති ගරුක ජීවිතය ඔය වගේ දේවල් වලට ලොකු ආරක්ෂාවක් සපයනවා.

ඇතිවෙන්නෙත් ඇතිවෙන්න...නැතිවෙන්නෙත් ඇතිවෙන්න

                     අපි දන්නේ මෙහෙමයි

                            "ඇතිවෙන්නේ  නැතිවෙන්නයි "

                            "නැතිවෙන්නේ ඇතිවෙන්නයි  "

                    ඒත් මේ තමයි සමාජයේ මුල් බැස ගිය පවතින චින්තනය.මානසිකත්වය.ඒත් දියුණු වෙන්න අවශ්‍ය මිනිස්සු හිතන්න ඕන ඔහොම නෙවෙයි.ගොඩක් අයට තේරෙන්නේ නැති ධනාත්මක චින්තනයේ ගැඹුරුම ඒත් සරලම නව චින්තනයක් ගැනයි අපි කතාකරන්න යන්නේ.

"ඇතිවෙන්නෙත් ඇතිවෙන්නයි "අවශ්‍ය  තරම් තිබුණු පලියට එතන නතරවී බලාසිටිම මෝඩ කමක්.තියෙනකොට තව මොනවද තියාගන්නේ ඒවගේම තවමොනවද පිටට දෙන්නේ කියල හිතල ඒ අනුව වැඩ කරන්න ඕනේ.එතනින් එහාට ඇතිකරගන්න ඕන තමන් ගාව නැති දෙයක්.

තවත් සමහරු "නැතිවෙනවා ".බංකොලොත් වෙනවා .කලකිරෙනවා.එහෙම නැත්නම් දුකට පත්වෙනවා.ඕන කෙනෙක්ට ඒක ඒක ආකාරයෙන් නැතිවීම් තියෙන්න පුළුවන් .එතැනදී සුසුම් හෙලලා වැඩක නැ.

මොකද "නැතිවෙන්නෙත් ඇතිවෙන්න" 

වැටුනම තමයි හිතට ශක්තිය එන්නේ අයිත් නැගිටින්න.

The Mega Teledramas in Sri Lanka

                     

                     
In Sri Lanka I see the television channels as the useless source of entertainment.Specially its because of the series of mega teledramas which in every channels.Normally it takes half an hour to one and there are several for a day.
Its important to say that these teledramas are very popular and attached to the peoples' lives.Most people surely watch it otherwise they try  to listen the today's story by other fans if they couldn't watch it.The small kids stop their playing while those teledramas on the TV.
I mean mega teledrams are fantasies and imagining visuals.It's a time wasting activity for entire nation.
In the scene loving beautiful girls ,women and rich men with unbelievable face make ups trying hardly to make their role artificial to natural.But they can't.Why?
Because they are not real.
I agree that that there are good mega teledramas actually trying teach something important and convey a valued message to the society.
The quality of the purpose of  a teledrama should be high.Let's think different.
Now you can imagine.First take a fancy mega teledrama and watch some .They think when those characters in the scene are very poor people. You can see extraordinary barren and bored  feeling.
There isn't ant story yet without MONEY.MONEY MAKES FANTASIES.
The foundation of these teledramas ,as the aspect of the nature of it is money and power.THINK.
Without it there isn't story inside the teledrama. Useless popular teledrama change people lifestyle and expectations badly.It should not be happened .
Every mega or any teledrama on TV should give values and useful entertainment to the nation.

පුංචි පැලේ අතු කැපීම

                         

මිහිපිට වාසය කරන ඕනෑම මිනිස් දෙමාපියන් හට එක් සදාතනික බලාපොරොත්තුවක් ඇත .එය සියල්ලන්හටම පොදු වේ.බලාපොරොත්තු වන්නකි.

එනම් සියලු හැකියාවන් පිරි උසස් මනසකින් යුත් නිරෝගී දරුවකු බිහිකර ගැනීමයි .

ඉතා හොඳින් පල දරන නිරෝගී හා නව තාක්ෂණයට අනුව නිපදවූ පලතුරු පැලයක්‌ ගනිමු.එසේත් නැතිනම් හොඳින් මල් පිපුණු නිරෝගී ශාකයක් ගනිමු.ඔබ එම ශාකයෙන් තෘප්තිමත් වන්නේ කෙසේද?

අවශ්‍ය ප්‍රමාණයට වැඩේ අනම් ,නිසි කලට නිසි ඵල ලැබේ නම් ලෙඩ දුක අඩුනම් හා සිත්ගන්න සුළු කොළ පැහැයෙන් යුක්ත නම ඔබ මනාව එයින් තෘප්තිමත් වේ .

අවාසනාවකට මෙන් ඔබ ලද්දේ ඉතා විනාශකාරී ලෙස වැඩෙන එම ශාකය නිසා අනිකුත් සතුනට හා ශාකයනට හානි පමුණු වයි නම් ,නිසි පල නොලැබෙන ශාකයක් නම්ඕන ඊට පිළියම් යොදනු නිසැකය.විනාශකාරී ලෙස වැඩේ නම් අතු කප්පාදු කරයි .නිසි පල නොලැබේ නම් ඒ සඳ හා පිළියම් කරයි.වැඩිම බාල නම් අවශ්‍ය පෝෂණය ලබාදේ.

දරුවන් ලද දෙමාපියනුත් මේ ආකාරයෙන්ම ක්‍රියාකරනු අපට සමාජයේ දැකගත හැකිය.නමුත් පළමුව සඳහන් කල පරිදි සියල්ල සිදුවේ නම් වාසනාවකි.එය කල හැක්කකි .

නොහැක්කක් නොවේ.එසේ වැඩෙන ශාක මිහිපිට වේ.එලෙසම එසේ වූ මිනිස් දරුවන් ලෝකයේ උපත ලබති.

ඔබේ ආදරයත් දවසක ඔබ ළඟ ඉඳීවි

     

           
ආදරය කරන්න කෙල්ලෙක් හෝ කොල්ලෙක් නැත්නම් දුක් වෙන්න එපා.මොකද එහෙම වෙන්නේ කියල බැලුවොත් ,ඒ තමන්ගේ අභ්‍යන්තරයේ ඇති සංකීර්ණ බව හින්දයි .
සංකීර්ණ බව හැම වෙලාවේම සිතුම් පැතුම් ,බලාපොරොත්තු වලටත් ව්‍යාප්ත වෙනවා.ඒත් මේ සංකීර්ණ බව අපට නරකමයි කියල කෙලින්ම පෙන්නන්න බැහැ.සරල බව වටිනා බව ඇත්ත .නමුත් සිතුවිලි වල සංකීර්ණත්වය නිසා ආදරයත් ගැඹුරු වෙනවා.ආදරය ගැඹුරු වෙන්න වෙන්න ඒ ආදරය වටහාගන්න පිරිස අඩුවෙනවා.සාමාන්‍ය ගැහැණු ළමයෙක්ට පිරිමි ළමයෙක්ට මේ ආදරය වටහා ගන්න ඒක පාරටම බැහැ.
නමුත් කාලය මේ ගැටලුව විසදනවා .

මිනිස්සු හොඳද නරකද ?

                             

 කොහොමද අපි මිනිස්සුන්ව වර්ග කරන්නේ ?

ලොකු ප්‍රශ්නයක් .කාලයක් ගොඩක් හොඳයි කියන අය පස්සේ නරක් වෙනවා .මේ ඇයි කියන එකට සරල විසදුම් තියෙනවා.එකක් තමයි නවත්වන්න බැරි වෙනස් වීම.ඕනෑම දෙයක් වෙනස් වෙනවා.හොඳ නරක කියන්නෙත් වෙනස් වීමක් එක්තරා ඇසකින් දකින ක්‍රමයක් .

මේ දේ අපිට තේරුම ගන්න වෙනවා.

ඒ වගේම හොඳ හෝ නරක අපේ සිතුවිලි රාමුව මත පදනම් වෙනවා.සිතුවිලි රාමුව,මනස හා බැඳුනු විවිධ වූ ස්වයං හෝ භාහිර ක්‍රියාකාරකම් අරභයා නිර්මාණය කරගන්න නීති මාලාවක්.කොටු කර ගැනීමක් .

ඉතින් මේ නීති පද්ධතිය යටතේ අපි එකිනෙකා  වෙන්කර  දකිනවා .ඒ වගේම මේ රාමුව එකිනෙකාගෙන් එකිනෙකාට වෙනස්.එකයි  සමහර මිනිස්සුන්ට හොඳ විදියටත් අනික අයට නරක විදියටත් පේන්නේ .

රාමුව ඉතා කුඩා නම් නරක දකින්න ලේසියි .ඒත් රාමුව ඉතා පුළුල් නම් එම පුද්ගලය යම්  දෙයක් ධනාත්මකව බලන්න තියෙන ඉඩකඩ වැඩියි .එහෙම උනාම ප්‍රශ්න අඩුයි .

ගොඩක් නිරවුල් මනසක් පවත්වා ගන්න උපකාරී වෙනවා .

සිතුවිල්ලක් පමණද?

මේ ලෝකේ මිනිස්සු ගොඩක් දුක් විදිනවා.ජීවත් වෙන්න.
තවත් සමහරු අනෙකුත් ආශාවන් පසුපස ගිහින් ඒවා ලබා ගන්න.මිනිස්සු එහෙම දුක් විදින්නේ නැත්නම් මොකද වෙන්නේ?
අපි වටා අපිට නොපෙනෙන ලෝකයක් තියෙනවා නම් අපි හිතන දේවල් වෙන්නේ නැත්තේ ඇයි?
හරි මෙහෙම නරක විදියට හිතන දේවල් නොවෙන්නත් හොඳ දේවල් හිතන,වෙන්නත් පුලුවන්නම් මොකක් වේවිද?
සමහරවිට කාලයක් යනවිට හැම මිනිහම හිතල හොඳ දේවල් කල්පනා කරාවී.එතකොට නිතැතින්ම ඔය අදහස් ඔලුවට එන මිනිස්සුත් ඉඳීවි .එයාල විටිනවා.මුලින් කිව්වා වගේ මිනිස්සු බලෙන් හරි හොඳ දේවල් කල්පනා කලොත් මිනිස්සු වෙනස් වෙනවා.ඒක අනිවාර්යයි .

ඒ හිනාව

                                   

 මිනිස්සු හිනා වෙන කොට කොච්චර ලස්සනද?ඒ හදවතින්ම මිනිස්සුන්ට සමීප වෙන තවත් ක්‍රමයක් .නමුත් ඉතාම වටිනා දෙයක්.අපිට ඒදේ වටිනා දෙයක් ගොඩක් ප්‍රියජනක දෙයක් විදියට දකින්නත් සමහරු ඒක පහත්කොට සලකන්නෙත්  ඇය් කියල මම දන්නේ නැ .ඒත් සමහරවිට එහෙම දැනෙන්නේ,ගොඩක් වටිනවා කියල දැනෙන්නේ  අපි ඉන්න පරිසරයේ සිනහව ගොඩක් අඩු හින්ද වෙන්න ඇති.
එහෙම නැත්නම් මට එක ලැබුන හින්ද වෙන්න ඇති.
අපි හිනා වුනොත් ගොඩක් අය හිනාවෙනවා.මට වැදගත් නැ ඒ කවුද කියන එක.එකිනෙකා අතර ඇතිවන මේ සරල සන්නිවේදනය සරල නෑ හිතන තරම්.ඊට වැඩිය දෙයක් මේ ක්‍රමය අරගෙන යනවා වගේ දැනෙනවා.
ලබැඳියාව,ආදරය,කරුණාව,හිතවත්කම ,කෝපය වගේම උපහාසයත් ...

මිත්‍රත්වයෙන් එහාට ගියොත්

ගොඩක් වෙලාවට යාලුවෝ ඉන්නකොට කෙනෙකුට වෙනමම ආදරය කරන්න හිතෙන්නේ නැ.
ඒත් ආදරය කරකර ඉඳල නතර උනොත් එදාට එයාට ගොඩක් යාලුවෝ ඕන වෙනවා.තියෙන වේදනාව යාළුවොත් එක්ක ඉන්නකොට හරි ඉක්මනට අඩුවෙන හින්ද .ආදරයත් එක්ක යාලුවෝ අමතක වෙන්නත් පුළුවන්.ආදරය එක්ක ආත්මාර්ථය තියෙනවා.ඒ අපි දකින ආදරයේ සරලම ස්වභාවය .
හැමෝටම යාලුවෝ ඉන්නවා.
යාළුවන්ට පුළුවන් ආදරවන්තයෝ වන්තියෝ වෙන්න.
ඒත් ආදරය කරන අයට පුලුවන්ද යාලුවෝ වෙන්න ??
පුළුවන් .
ඒත් මුලින් කියපු දේ ටිකක් අමාරුයි මට හිතෙන්නේ.මොකද ආදරය කරන දෙපලක් ළඟ යාළුකම තියෙනවා.යාලුකමටත් වැඩ දෙයක් තියෙනවා.

ජීවිතයට නිවැරදි බස්රථය

බස් නැවතුමකට විවිධ වර්ගයේ වෙනස් ගමනාන්ත ඇති බස්  පැමිණෙති.ඒවා විටින් විට පැමිණ මගීන් නංවා ගනී.නමුත් ඇත්ත වශයෙන්ම සිදුවන්නේ මගීන් තමන්ට අවශ්‍ය් බසයට නැගීමය්.
ජීවිතයේ අපට හමුවන විවිද අවස්ථා වනුත් ඒ ලෙසමය්.ඒවා අභියෝග ,කම්කටොලු මේ ආදී නොයෙකුත් ආකාරයෙන් අපි වෙතට ඒ .බොහෝ විට  වන්නේ,අප වැරැද්ද ගන්නේ එම අභියෝග ,කම්කටොලු හෝ දුක්පීඩා යන බසයන් නිවැරදිව තෝර නොගැනිමෙනි.
බසයට නැගීමට පෙර එහි ගමනාන්තය අප දැනගත යුතුය .
එලෙසම එහි මාර්ග පථය අපගේ නැවතුම සම්පූර්ණ කරනවද නැද්ද යන්න දැනගත යුතු කාරණයකි. බොහෝ පුද්ගලයන් වැරදි බසයන් වල නැගී වැරදි තැන් වලින් බසිති.
ඔවුනට වැරැද්ද තේරෙන්නේ බසයට නැගුනු පසුවය.එසේත් නැතිනම් වැරදි තැනකින් බැස්ස පසුය.

ජීවිතයට අවශ්‍ය් අවස්ථාවන් නිසි කලට නිසි අවශ්‍යතාවට අනුව තොර ගැනීමෙන් ජීවිතය සම්පූර්ණ කරගැනීමට ඉවහල් කරගත හැකිය .

Unknown Love

     

    Love can't define.Love consist of both negative and positive feelings and impacts.Positive is always good and useful.But what about the negatives?
Negatives can be used for preventive procedures.So we need negatives also.But the most critical thing is love separate the logic and emotions or feelings.It avoid the meaning of real life most of the time.These symptoms specially appear on pre-mature love where most of the teen get involve.Maturity complete the gap between logic and the emotions which create at the pre-mature stage.Real love consist of care,patient,and all other human values.
Real love has the power of understand to see the actual world we live.

"Love is blind-correct"
"But real love is not blind"

Unfortunately most of the younger don't understand this,even some older. They have only the heart full of sad at the end.Some have lots of anger.Others have frustrations.
Anyway we should see the love in smart and newest way.

මහ මග කුරුළු ගෙයක්

මම මග නැවතී සිටිමි .ඒ ඉතා කලබලකාරී ඝෝෂාවන්ගෙන් පිරුන මහාමාර්ගයක් අසලය .තවකෙක් එනතෙක්‌ බල සිටිමි.මා අසල මහා පත්‍ර ඇති මහෝගනී ගසකි .නමුත් එහි පත්‍ර ඇත්තේ අඩු සන්ඛයාවකි.ඒවාද අතරින් පතර පනුවන් හෝ වෙනත් සතකු විසින් කා දමා ඇත .එහි මද දෙබලකි .

සැන්දැ අඳුර ගලමින් පවතී.මම තවමත් එතනමය්.

මිනිසුන් සේම පක්ෂීන්ද ඉතාම කාර්යබහුලය.ඒ ඔවුන්ගේ කූඩු කරා ළඟ වී දිනයේ ගිම් නිවා සැනසි දරු මල්ලන් දැක ගැනීමය.මැද දෙබලේ කිසියම් පක්ෂියකුගේ නිවහනය.එහෙත් කොතෙක් බැලුවත් මට කිසිවෙක් නොපෙනේ.නිවහන ඉතා රහසේ සැදුවක් ලෙසය.පත්‍ර අතර සැඟවී ඇත .මිනිස් ඇසින් වහන්  උවත්  දූවිල්ලෙන් නම් ඔවුනට සැනසීමක් නැත .මන්ද ඔවුන්ද දැන් කොළඹ හතේ ජීවත් වන මිනිස් පවුලකටම සමාන වන බැවිනි.

අපේ ජීවිත

අපේ ජීවිත වල රසයක් නැත .ඇත්තේ දුක පමණයි.අප්‍රමාණ වූ බැදීම් වලට හා වගකීම් සමුදායක් හමුවේ ජීවිතය කියන නැව පදවන්න ලේසි නොවේ.
ඒ අතර තුර කලකිරීම් වගේම කෝපය සුලබ වේ.කේන්ති  නොයන්නාට කලකිරීමක් ඇතිවෙන අතර එසේම කලකිරීමක් ඇති නොවන්නාට ක්ෂණිකව කෝපයක් හට ගනී .
මේ ජීවිත ඉතාම ඝෝෂාකාරීය.කන් පිරවෙන්න තරම්  ඝෝෂාකාරීයි.කට කියවන්න තරම් මුඛරියි.
ඒ මේ ජීවිතවල හැටි.
කමට ඇත්තේ එය නම් එය කෑ යුතුය .එසේ නැතිනම් සොයා ගෙන අවශ්‍ය දේ කෑ යුතුය.

Experiment Market

If we think deeply about what around us,its a free experiment market.
There are lots of experiments and experiences available in there.The most important is that everyone can access and feel them.
And they can buy without paying money but spent some time and brain.
Anyone can do any experiments or new studies in your life or whatever.Everyone can watch it.But here the visitors are not ordinarily individuals,they who have ability of analyse the abundant facts and come in to a final conclusion of life lessons.The visitors are students who always expect to see,watch and study new market behaviors of life.
The people who involve to do experiment as a new experience,i call them as a long runners.Because they learn by doing.If they want to realize something ,they should have to contribute themselves can be long time to the situation.
There can be middle third party.They are in category of action.Because these people always in the experiment market.They visit everywhere. Analyse the facts and get the conclusion.Especially they finally come up with innovative ideas.
We call them as innovators.Most of the entrepreneurs are in this list.We see this patterns of life in daily lives,if we are through the society.If anyone can use this market productively he will with the success of all in near future or in his of her middle age.

Lesson from pencil

BE SURE TO READ THE PARABLE AT THE END

 

















A PENCIL MAKER TOLD THE PENCIL FIVE IMPORTANT LESSONS JUST BEFORE PUTTING IT IN THE BOX :

1. EVERYTHING YOU DO WILL ALWAYS LEAVE A MARK .

2. YOU CAN ALWAYS CORRECT THE MISTAKES YOU MAKE.

3. WHAT IS IMPORTANT IS WHAT IS INSIDE OF YOU.

4. IN LIFE , YOU WILL UNDERGO PAINFUL SHARPENINGS, WHICH WILL ONLY MAKE YOU BETTER.

5. TO BE THE BEST PENCIL, YOU MUST ALLOW YOURSELF TO BE HELD AND GUIDED BY THE HAND THAT HOLDS YOU.