මිත්‍යාව වර්තමාන සමාජය සීග්‍රයෙන් වසා ගනිමින් සිටියි .එය සත්‍යකි .ඇත්ත ඇති සැටියෙන් බොහෝ පුද්ගලයන් නොදකිතත් එය සත්‍යකි .එදිනෙදා සිදුවන සෑම ක්‍රියාවලියක් හෝ සිදුවීමක් කෙරෙහිම මෙම මිත්‍යාව නිර්මාණය වීම සුලබ කරුණකි.එය නිර්මාණය කර ගැනීමේ සීග්‍රතාව හෝ එම මිත්‍යා නිර්මාණයේ ආකර්ශනීය බව රඳවා පවතිනුයේ පුද්ගල බුද්ධි මට්ටම මතය .
මිථ්‍යාදෘෂ්ටිකත්වය මිනිසුන් මංමුලා කරවයි .හේතුව හා ඵලය යන මූලධර්ම මෙහිලා ඉතා වැදගත්ය .මක්නිසාද යත් එම මූලධර්ම පදනම් කරගත් විට බොහොමයක් ගැටළු විසඳා ගත හැකිය .මිත්‍යාව දුරලීමට මෙම මූලධර්මය අත්‍යවශ්‍ය වේ .
යමක හරි වැරැද්ද තෝරා ගැනීමට අසීරු වීමට ඇති ප්‍රධානම බාධකය අපගේ අවුල් වූ සිතයි .අද අපිට එය තේරුම් කර දීමට කිසිඳු යෝග්‍ය ජීවමාන ශාස්තෘවරයෙක් නැත .අපි එම කරනවා අවිවාදයෙන්ම පිළිගත යුතුය .එනමුත් දියුණු සන්සුන් මනස අප තුල සිටින නොමියෙන ශාස්තෘවරයෙක් ගුරුවරයෙකු වැනිය .හැගීම් මත පදනම්ව සිදුකෙරෙන බොහෝ ක්‍රියාපටිපාටියන් වේගවත්ය .එම මොහොතේ සාර්ථක ස්වභාවයක් පෙනේ.නමුත් අවසානය දුක්බරය.
එම ගැටීම් වලට පෙර අපගේ සිත් අපට පහල නොවන්නේ ඇයි ?
එසේ වුවහොත් මනුෂ්‍ය ජීවිත ඉතා අලංකාර වනු ඇත .
එසේ නොවීමට හේතුව ලෙස මම දකින්නේ එලෙස අපගේ සිත් එම වෙලාවේ පහල කරගැනීමට උත්සහ නොදෑරීමයි .බුද්ධිමත් නොවීමයි .හැගීම් දැනීම් වලාට් වහල් වී ගන්නා තීරණත් මිථ්‍යාදෘෂ්ටිකයන්ගේ ක්‍රියා පටිපාටිනුත් අතර සංබන්ධයක් එනම් සමානතාවක් ඇති මට සිතේ.
නමුත් මනුෂ්‍ය හැගීම් දැනීම් අතර පවතිනා කීපයක් එනම් ආදරය කරුණාව දයාව ආදී කරුණු මානව ප්‍රනියකු තුල මිනිසත් බව ඇති කරලීමට අවශ්‍ය වේ.
No comments:
Post a Comment