Tuesday, February 9, 2016

මට කතාව කියන්න ඉඩදෙන්න

දෑතේ කරගැට වල රළු බව
උදේ පාන්දර පහක් දන විට
ඇය අත්ල අතගා බැලූ බව
මට මතකයි

මට ඇය ලංකර මේ කතාව කියන්නට ඇත්නම්
අගේ හිස අතගා වතට සිනාව  ගෙන එන්නම්
ඇසට ඇස තියා කඳුළු කතාව නිමකරන්න
මට දෙන්නේ නෑනේ නමුත් ඉඩක්

දෙකම්මුල් අත්  දෙකින්ම ටිකක් තදකරන්
පපුවේ උණුසුම දැනෙන තරමට ලන්කරන්
නළල් තලය සිඹින්නම්
හිස් මුදුනට යන්තම් දැනෙන සීතලක්

මට කතාව කියන්න ඉඩදෙන්න
ඇඟිලි තුඩු වල මොළ කැටි බව
රෝස නිය වල ලෙස්සීම
නහර වැල් වල ඉලිප්පීම
ඔබේ  දෑතේ තිබුනා මට මතකයි ..

දිලුෂ විජයගුණරත්න
මගේ දින පොතින්

No comments:

Post a Comment

හැමදාමත් මල් පිරුණු ඒ ඈත ගස දුක දන්නවැතී

  මැයි මාර ප්‍රසංගයේ සමිඳ අයියා සමහර විට මං වෙන්නත් ඇති.  සංචරණි වැලි පාර දිගේ හෙමින් හෙමින් එන දිහාව බලන් හිටියා වගේම මමත් ඔයා එන දිහා සෑහෙ...