මගේ අම්ම කවදාවත් මට බොරු කියල නෑ

ආපහු හැරිලා බලනකොට ගොඩක් දුකයි .එත් මන් හිනාවෙන්න උත්සහ දරනවා .ඒ හිතේ හිය්යට  මිසක් හිතට එකඟව නෙමේ.කරපු තරමක් කලේ හැමෝම හොඳින් තියන්න .සතුටින් තියන්න .වචනෙකින් හරි .පොඩි දෙකින් හරි උදව්වක් කරන්න .මන් හඬලා හරි අනික් කෙනෙක් හිනා උනානම් එහෙමත් කලා .සමහරවිට මන් මෝඩ ඇති,සමහරවිට.ඒවා හිතල කරනවා නෙමෙයි .ඉබේ එන දෙයක් .ඒ කරපු කිසිම දෙකින් මම කිසිම දෙයක් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ නැ.සත්තයි . එත් මට කවුරුත් නැ වගේ දැනෙනවා .මට අසරණ කමක් දැනෙනවා.මගේ තාත්තත් එහෙම අනික් හැමෝටම මට වඩා සිය දහස් ගුණයකින් කරපු කෙනෙක්.රත්තරන් මනුස්සයෙක් .එත් මගේ තාත්තත් දැන් අසරණයි .මගේ අම්මත් එහෙමමයි .

දවසක් මන් අම්මගෙන් ඇහුව .

"අම්මේ ..අපි ගොඩක් අනික් අයට උදව් වෙනවා.ගොඩක් දේවල් කරනවා.එත් තාම අපි එතනමයි "

"අපිට කොච්චර ප්‍රශ්න තියෙනවද ?එත් අපි ඇයි ?"

"පුතේ මේ අහන්න "

"අම්ම අහන්නකො.අපි දුප්පත් .අපිට සල්ලි නෑ .යාන වාහන නෑ.ලොකු දේවල් නෑ.මගේ තාත්ත අම්ම අපි ගැන ලොකු බලාපොරොත්තු තියාගෙන තාමත් මහන්සි වෙනවා .අපිට දවසක් එන්නේ නැද්ද හිනාවෙන්න අම්මේ ?"

"පුතේ හැමදෙයක්ම හිතන විදියට වෙන්නේ නැ ."

"එත් මන් විස්වාසකරනවා දවසක අපිටත් හරියනවා .මන් එක විස්වාස කරනවා."

මගේ අම්ම කවදාවත් මට බොරු කියල නෑ .ඒ හදපු විස්වාසය මගේ හිතේ ඇතුලටම බැස්ස වගේ දැනුන .ජීවිතේ හැම තැනදීම බැලුව අම්මව වට්ටන්න .එත් බැරි උනා.එහෙනම් පුතාවත් කොහොමත්ම බැරි වෙන්න ඕනි .මට හිතුනේ එහමයි .

අම්මගේ ශක්තිය

                   

         
                                 අද ලියන්නේ පොඩිහිටියන්ට නොවෙයි.වැඩිහිටියන්ටයි.ඒත් හැමෝටම සිතල බලන්න පුළුවන් දෙයක් .අම්ම කියන්නේ අපේ ජීවයේ ආරම්භය වගේම එක් කොටස්කාරියක් .පුංචි කාලේදී නම් අම්ම තරම් වටිනා කෙනෙක් මේ මිහිපිට හිටියේ නැ .ලොකු අයටත් එහෙමමයි.අද අපි ජීවත් වෙන්නේ හුස්ම ගන්නේ ඇයගේ ශක්තියෙන් ,ඇගේ අප්‍රතිහත  දහිරියේ  ප්‍රතිපලයක් හින්දයි.තාමත් එහෙමමයි.

අම්ම ඇගේ හුස්මට වඩා අපේ හුස්මට වටිනා කමක් දී රැකගන්න උත්සාහ කරන්නේ ඇයි ?අපි ඇගේ දරුවෝ හින්දද ?

මවකගේ කුසට දරුවකු පැමිණ ,එනම් කළලය සම්පූර්ණ වී කුඩා බිලින්දකුගේ උප්පත්තිය දක්වා සපිරෙන කාලය දරුවාගේ හා මවගේ ඇති බැඳීම ගැන සියයට සියයක් විස්තර කරන්න අද තාක්ෂණයත් දියුණු මදි.එය එතරම් සංකීර්ණ ශක්තිමත් ආදරය ඉතිරුණු බැඳීමක්.
ලොකු වෙනකොට ඒ බැඳීම අඩුවෙනවා.මේක සත්‍ය කතාවක් .ඒත් ඒ අම්මගේ පැත්තෙන් නොවෙයි.අපේ පැත්තෙනුයි.අම්ම හැමදාමත් නොවෙනස්වන මගේම අම්ම.
අපියි වෙනස් වෙන්නේ.

අම්ම කියන්නේ ශක්ති උල්පතක් .ආදරය,කරුණාව,කැපවීම,වෙහෙසීම,පරිත්‍යාගයේ නොසිදෙන උල්පතක්.ඒක වචනයකින් දෙකකින් විස්තර කරන්න බැහැ.
ඕනෙම මවක් ළඟ තවත් ශක්තියක් තියෙනවා.ඒ ශක්තිය ඇයටම පමණයි.උදාහරණයකට මෙහෙම හිතල බලන්න.ඔබේ අත කැපිල තුවාලවෙලා ලේ ගලනවා.ඔබ වේදනාවෙන් දඟලනවා.අම්ම ඉක්මනට ඇවිත් බලනවා.ගොඩක් වෙලාවට කැපුණු තැනට පිබිනවා.එහෙම නැත්නම් ඔලුව අතගගා සනසනවා රෝහලකට යනකම්.
ඔය වැඩේ අම්ම නැතත් වෙන කෙනෙකුට උනත් කරන්න පුළුවන්.එත්  පුදුම වැඩේ නම් අම්මගේ ස්පර්ශයෙන් සැනසීමෙන් තරම් පහසුවක් අපට ඒ වෙලාවට අනික් අය කරන  කටයුතු වලින් නොලැබීමයි.
මවකගේ දරුවට ලැබෙන ස්පර්ශය ,වචන ,අස්වැසිල්ල තුල අපට නොපෙනෙන ශක්තියක් සංසරණය වෙනවා.ඒ ශක්තිය අපිව සුවපත් කරනවා.