සැන්දැ අඳුර ගලමින් පවතී.මම තවමත් එතනමය්.
මිනිසුන් සේම පක්ෂීන්ද ඉතාම කාර්යබහුලය.ඒ ඔවුන්ගේ කූඩු කරා ළඟ වී දිනයේ ගිම් නිවා සැනසි දරු මල්ලන් දැක ගැනීමය.මැද දෙබලේ කිසියම් පක්ෂියකුගේ නිවහනය.එහෙත් කොතෙක් බැලුවත් මට කිසිවෙක් නොපෙනේ.නිවහන ඉතා රහසේ සැදුවක් ලෙසය.පත්‍ර අතර සැඟවී ඇත .මිනිස් ඇසින් වහන් උවත් දූවිල්ලෙන් නම් ඔවුනට සැනසීමක් නැත .මන්ද ඔවුන්ද දැන් කොළඹ හතේ ජීවත් වන මිනිස් පවුලකටම සමාන වන බැවිනි.
No comments:
Post a Comment