අහිංසක මල් කැකුළු

අම්මගේ අතේ එල්ලී එල්ලී මොන්ටිසෝරි යන  පුංචි එකා කරන සෙල්ලම් බලන් ඉන්නත් ආසයි.එක කකුලක් උඩ විසික් කර කර පුංචියට මතක සින්දුවක එක පදයක් හරි දෙකක් හරි ..එත් වරද්ද වරද්ද මුමුණනවා. කන ලඟට වෙනකන් හිනාව .එකෙත් ඉස්සරහ උඩ ඇන්දේ දතක් දෙකක් අඩුයි. කියවන දේවල් අතොරක් නෑ .අම්ම ඇලට අරන් ගිහින් බාර් සබන් ගාල ගලේ ගහල හෝදපු  සුදෝසුදු කමිසයයි නිල් කොට කලිසමයි ඇඳගෙන ලේන්සු පොඩිය ගහල කමිසේ වම් පැත්තේ .පුතාගේ රෙදි තදට ගලේ ගහන්නේ නෑ බොත්තම් කැඩෙන හින්ද.

අම්මගේ මූනෙ හිනාව පිරිලා .එක අතක පොඩ්ඩාගේ බෑගයයි වතුර බෝතලෙයි .අනික් අතේ පරිස්සමින් උණුහුම දිදී  එල්ලගෙන යන්නේ ජීවිතයයි.අම්ම අදින්නේ තියෙන හොඳම ඇදුම.ඒකෙත් කිරිකපන කොටයි වැස්ස කාලෙට තල හෝදන කොටයි හැදුන පැල්ලම් පිරිලා.අම්මට ඒවා ගානක් නැ.ඉතින් අපි ඉස්කෝලේ යනවා .තාත්තා ,අම්මයි පුතයි ඉස්කෝලේ ගාව වෙල පහු කරන කොට ගොඩක් දුර ගිහින් කීයක් හරි හම්බ කරගන්න .ඉක්මනටම කුලීවැඩක් හරි හම්බ උනොත් හොඳා .

හන්දියේ  ලැස් කඩෙන් ගත්ත ගල් බනිස් ටිකක් කළු  වෙන්න පිච්චිලා තිබ්බට අම්ම දන්නවා පැන්චගේ දවල් දවසේ බඩ පුරවන්න දෙන්න තියෙන හොඳම කෑම ඕව කියල .අනික පැන්චත් ආසයිනේ කන්න .

උදේ පාන්දර මං යන පාර දෙපැත්තේ කාටවත් නොපෙනෙන්න අහිංසක මල් කැකුළු  පූදින්න දගලන්නේ  මෙහෙමයි.

පාපැදි කරුවා සහ BMW

පාපැදි කරුවා මා ඉදිරියේ  පල්ලම බසියි .මම යතුරුපැදියේ ඔහුට පිටිපසින්  ගමන් ගත්තෙමි .මමද පල්ලමේය .අප දෙදෙනා ඉදිරියට රථයක් පැමිණෙන බව අපි  දෙදෙනාම දුටු වෙමු. පාපැදිය මාර්ගයෙන් පැත්තකට ගත් විගස ඔහු එය දුටු බවට මට පසක් විය.ආවේ දුඹුරු පාටට දිලිසෙන වටිනා BMW  රථයකි .මම ඒ දෙස හොඳට බැලූ බව මට මතකය.

වාහනයේ නම් ,ගම්  ,මොඩලය සහිත සම්පූර්ණ මට ගතහැකි සාරය මම ගත්තෙමි .තවත් වරක් බලා ඕනෑකමින් ඉවත බල ගතිමි .එය සෙවිය යුතු කරුණකි.

පාපැදි කරුවා තවත් අලුත්ම පාපැදියක් තරම්වත් රථය ගණන්ගත්තෙ නැත .එයද සෙවිය යුතු කරුණකි.

පාපැදි කරු ඉවත බලන්නට ඇත්තේ රථය ඔහුට වැදගත් නොවන හෙයිනි .තවත් සමහර විටෙක ඔහු රථයේ වටිනාකම හෝ නොදන්නවා ඇති .ජීවිතයට අනතුරක් සිදු නොවෙන්නට පාරෙන් අයින් කරගන්නට ඇති. රථය පහු වූ පසු එහි සුළඟ වැඩි ඔහුගේ කමිසය හා සරම පමණක් මොහොතකට වැඩිපුර ලෙලදුනි.එයටද ඔහු අවධානයක් යොමු කල බව නොපෙනුණි..

මම වරක් නොව දෙවරක් බැලුවෙමි .ඒ කිමද ,රථය පිලිබඳ මා යමක් දන්නා හෙයිනි.වටිනා බව දන්නා හෙයිනි.මමත් දිනෙක එවන් රථයක් ලබාගැනීමට සිහිනයක් ඇති බැවිනි.එය සක් සුදක් සේ පැහැදිලිය.නමුත් මා ආපසු නොබැලුවේ මන්ද යන්න මටම ගැටලුවකි .රථය ගැන තවත් සිතුවා නම් එය  දුකක් බව මට දැනුනු බව සහතිකය .සිතන්නට සිතන්නට තව තවත් එකතු වන බව දනිමි .ඒ ගැන සිත ඔලුව කුරුවල් කරගැනීමට වඩා ඒ ගැන නොසිතා සිටීමට හෝ දැකපු දේ අමතක  කිරීමට හැකි නම් ?

තවමත් මා නිරුපද්‍රිතය

 

මා ගත කරන වයස ජීවිතයේ උපරිම අවස්ථාවයි. සාමාන්‍ය මනුෂ්‍ය ශරීරයකට වසන්තයයි. උද්යෝගිමත් සිතක්.චංචල සිතක්.ආදරය සොයන කාලයක්.රාගය ඇති වන අවස්ථාවක්.

 ශරීරය දිදුලන කාලයක්.කඩවසම් පෙනුමකට විරුද්ධ ලිංගිකයින් ආකර්ෂණය කරගැනීමට හැකිවන ලෙස ශරීරය හැඩගැසෙන කාලයක්.මෙවන් අසිරිමත් සිදුවීම් තරුණ මනුෂ්‍ය සැමට පොදු දෙයකි.සැවොම අපේක්ෂා කරති. නමුත් මට අවශ්‍ය නැත. මේ සියලු දෙයින්ම මට විඩාවන් ගෙන දෙන බැවිනි. කාලය බොහෝ ඉක්මණින් ගමන් කර මා වයස්ගත කරනවා නම්, ? මං ජීවිතයට ස්තූතිවන්ත වෙමි. පීඩා සමග ජීවත් වීමට අප ඉපදුනේ ඇයි?

 මං මනසින් අරගල කළෙමි. බුද්ධියත් හැගීමුත් අතර මත භේදය මැද අවබෝධය පැන නැග්ගද එ් සුළු කාල පරාසයකය. අවබෝධය යනු බුද්ධියම නොවේ. එයයි එකම හේතුව අවබෝධය ක්ෂණයෙන් අතුරුදන් වීමට හේතුව. සත්‍ය තවමත් අවබෝධය නොමැති වීමයි.

බුද්ධිය වැඩි වන්නට වන්නට හැගීම් සමග තෙරපෙන්නට පෙන්නට මනස විඩාපත් වේ. එය මට දැනේ. හිස රිදුම් දේ. එය මට දැනේ.ශරීරය සිහියෙන් පිට පනී. මට දැනේ. ශරීරයද අවසානයේ විඩාපත්ය. එක දිගට දින ගණනාවක් එකම ක්‍රියාවලිය වෙනස් ආකාර වලින්. තවමත් මා නිරුපද්‍රිතය.

තමවචනය

මා දෙවියෙක් නොවේ..

මා ආගන්තුකයෙක් නොවේ..

මා යකඩ ගොඩක් නොවේ..

මා මනුෂ්‍යයෙක්....

මා කාමාතුරයෙක්  නොවේ..

මා වනචරයෙක් නොවේ..

මා ආදරවන්තයෙක් නොවේ..

මා සෙනෙහස පතන මනුෂ්‍යයෙක්...

ඔබ මා නොපිළිගත්තත් පිළිගත්තත්  ඔබ මා දෙස බලා කතාකරනතුරු

මා වේදනාවෙන් ...

වැටෙමුද ?නැගිටිමුද ?

අනුන් සිනාසෙන හැටි බලා දුක් වෙන්න එපා....

ආදරය ලඟා ගැවසෙන විට දුක් වෙන්න එපා

ආදරය නොලැබුනත් ආදරය නොදී ඉන්න එපා

යලි යලිත් හිත නම් වට්ට ගන්න එපා 

සිත් කුණාටුව

මේ දේවල් දැනෙන්නේ මට විතරද ?

මමම හිතල මමම දුක් වෙනවා ...මේ තමයි සිතේ හැටි .

අපි ආදරය කරන අය හිතන විදිය අපිට දැනෙන්නේ නැහැ.ඒත් තේරුම් ගත්තම හරි .

එයාල එහෙම ඉන්නේ අපිත් එක්ක තරහින් නෙමෙයි කියලා අපි  තේරුම් ගන්න ඕනේ.එතනදිත් වෙන්නේ අපේ හැකියාව ,බුද්ධිය මත හැගීම් වලට සාපේක්ෂව අපිට දැනෙන දේ.

මේ අවස්ථාව හරිම සංකීර්ණ අවස්ථාවක් .බොහෝ වෙලාවට හැගීම් වලට මේ වෙලාවේ බලය වැඩියි.එත් මේ හිතේ හැටි .අපිට පාලනය කරන්න අමාරු අපිට නොපෙනෙන හිත ආදරය ලැබෙනකොට හීලෑ වෙන්නේ නැ.තව තවත් මුරණ්ඩු වෙනවා.

එයාලට අපි එයාලගෙන් බලාපොරොත්තු වන දේවල් අපිට ඕනෑම වෙලාවේදී දෙන්න බැරි වේවි .එකට දුක් වෙන්න එපා .හිතේ ආදරය  තියේවි ඇතිවෙනකම්.එක නේද අපිට ඕනේ ..??

ආදරය තව කෙනෙක්ව රිද්දන්නේ නැ.අපි විහිලු කියන්නේ මොනාද කියල අදුරගන්න ඕනේ.එත් විහිළුවලට පුළුවන් තව කෙනෙක්ව මවන්න .ඔයත් මමත් දෙන්නම හරියටම දැනගන්න ඕන හරි කෙනා කවුද මේ විහිලු අස්සේ හැන්ගෙන. .

ගිය සතියෙම වැස්ස

 

කෙතරම් කරදර පැමිණියත් දවසේ එක මොහොතකින්, විනාඩි කිහිපයකින් ලැබෙන සිත සුවපත් කරන ඒ සිසිලස මාව සුවපත් කරනවා කියලා මටම තේරෙණවා.

මගේ මුහුණ වෙනස්. ඒක මටම හැමදාම උදේට පේනවනේ. කවදාටත් වැඩිය මගේ මුහුණ ගොඩක් ලස්සනයි කියලා මට දැනෙනවා.

ඊයේ මාර වැඩක් වුණා. පිටිපන ඉදන් කොට්ටාවට යන පරණ පාරේ  රේල් පාරේ යන ටිකක් උස තැනක් තියෙනවා. මං ගියේ ලොරියෙන්. උදේ පන්ති රත්මලානේ. වහින හින්දා ඒකෙන් ගියේ. ඉවර වෙලා වැඩට ගියා. එනකොට මට ඇගට මාර මහන්සියක් දැණුනා. කොහොම හරි ආවා. ඇවිත් අර කියපු රේල් පාර හරියේ ට්‍රැෆික්. ඉතිං හෙමින් හෙමින් තමයි වාහන ගියේ. හරියටම රේල් පාර මැදදි  පිටිපස්සේ රෝදේ ටිකක් ඉස්සිලා ස්ලිප් වෙන්න ගත්තා. දැන් ඉස්සරහට යන්නේත් නෑ.පිටිපස්සටත් බෑ. කවුරුත් නතර කරන්නෙත් නෑ. ගෑණු එක්කෙනෙක් නම් බලන් හිටියා. හොද වෙලාවට කෝච්චිය ගිහින්ද කොහෙද? තනියෙන් දගලලා දගලලා කොහොමහරි ගත්තා. විනාඩි 10ක් විතර හිටියා හැබැයි.

අද කවියත් එක්ක NSBM ගියා. Result ඇවිල්ලා කියලා බලන්න.කොහෙද නෑ. ටිකකින් ආවා.

 

ගිය සතියෙම වැස්ස හොදටම.පානදුරේ මහප්පලාගේ ගෙදර ඉදන් එනකොට ගල්ඒදඩුගොඩ හරිය යට වෙලා. එන්නත් බෑ. ලේලන්ඩ් දෙකක් මැදට කාර් එක දාගෙන ආවේ. දොරේ බාගයක් වගේ වෙන්න වතුර. ඩෑෂ් බෝඩ් එකේ ලයිට් ඔන් වෙලා. මට නවතීවි කියලා බයත් හිතුණා. ඒත් ආවා කොහොම හරි.

 

මාළු ගත්තා පාදුක්ක ලෑල්ලෙන්.සැමන් පරා තමයි ටිකක් හරි ලොකු මාළු හිටියේ. මාළු 04ක් ගත්තා. ඊට පස්සේ මටම හිතුණා තව ගන්න.සල්ලිත් තිබුනා. මං කිවුවා තව කූරියෙකුත් දාන්න කියලා. ඇතුළේ මාළු කපන මිනිහා කියනවා ඔව් මහත්තයා තව එකක් දාමු. කන එකනේ. අනික මහත්තයා කෙට්ටුත් වැඩියි කියලා.