ඕක තමයි අද ගොඩක් අයට අඩු .තමන්ගේ තත්වය තානාන්තරය වැඩි වෙනකොට කන ඇහෙන්නේ නැතුව යනවා.සමහර අයට ඇහෙන්නෙම නෑ.නෑදෑයෝ ,යාලුවෝ හෝ කවුරු උනත් කතා කරන දේ ඇහෙන්න ඇහෙන කනක් තියෙන්නම ඕනේ.
දැන් කතාකරන බිහිරි බව ශාරීරිකව ඇති අඩුපාඩුවක් නෙවෙයි.ශාරීරිකව බිහිරි අය ඇත්තටම අසරණයි.එත් මේ බොරුවට කන ඇහෙන්නේ නැති අය ආත්මර්තකාමී කියලයි මට හිතෙන්නේ.ඇත්තටම එයාල කවුරුත් කියන දේ අහන්නේ නෑ.
උසස් පෞරුෂයක් බලාපොරොත්තුවන කාට උනත් බිහිරි බව අඩුපාඩුවක්.මුලින්ම අනුන්ට ඇහුම්කන් දෙන්න පුරුදුවෙන්න ඕනේ .ඒ කියන දේවල් වැදගත් හෝ නොවෙන්න පුළුවන් .එත් ඇහුම්කන් දීම වැදගත් අවබෝධයෙන් .එතකොට අවශ්‍ය දේවල් හිතේ ධාරණය කරගෙන අනික් නොවැදගත් දෑ අතහරින්න පුළුවන් නිසා. ඒක ගොඩක් හොඳ නායකත්ව ලක්ෂණයක් .ඉතාම ප්‍රයෝගික සංසිද්ධියක් .
බොහොම ටික කාලෙකින් තමන් වටේ ගොඩක් අය රැස් වේවි අනික් අයට ඇහුම්කන් දුන්නොත් .
